հուսադրողը «մինչեւ չջոկես»-ն ա իհարկե ։) մյուս կողմից դժվար ա «մինչեւ»-ի անորոշության հետ։ տենց ես հաճախ ուզում եմ դեյվին կամ ընդհանրապես գրել․
«ինչու՞ միշտ ես», «ինչքա՞ն», որովհետեւ ես էլ եմ ուզում, որ ինձ մոտ գոնե ինչ-որ փոքր բաներ հեշտ ստացվեն, գոնե մի քիչ հեշտ։ ու դե հա, հարցը տառապելուն, դրա արդյունքին հավատալն ա, ու այդ «մինչեւ»-ը։ ։)

մարիամ, պէտք ա տառապես։ (:

https://youtu.be/rnCTcQri0Is?t=1525

այո :)

աաաա, ծիծաղում եմ վիդեոյի «ցավդ տանեմ»-ից :)